Zon, Zee, Zuipen…
Enkele jaren geleden alweer leerde ik ze kennen, een vrolijke groep vrienden van 19 tot 21 jaar. Ze waren met zijn zevenen op vakantie, en dat al voor de derde keer. Het was begonnen met zijn tienen maar drie mochten er van hun vriendinnetjes inmiddels niet meer mee. Flauw dames!
Mijn ervaringen met enkele van deze vrolijke gasten zal ik hier delen omdat ze vaker voorkomen en nuttige tips bevatten om de medische gevolgen van een (te) leuke zomervakantie te voorkómen. Namen zijn uiteraard gefingeerd.
De eerste die ik op mijn spreekuur zag was Wesley, geëscorteerd door twee vrienden. Ze waren nog geen week in Torremolinos. Zijn hele lijf, maar vooral romp en armen, zaten onder de jeukende rode bobbeltjes en blaasjes. Zonne-allergie. Het was al na 2 dagen begonnen maar hij had geen zin gehad naar een dokter te gaan en meestal was hij toch niet op tijd wakker om het spreekuur te halen. Hij had een plastic zak bij zich met alle spullen die ze bij de Farmacia hadden gehaald. Hoewel altijd nuttig om te weten wat níet geholpen heeft bekeek ik met een diepe zucht de meegebrachte tubetjes, flesjes en pilletjes. Het meeste grote flauwekul. Voor al dat geld had je beter bier kunnen kopen zei ik. Wesley´s twee nog wat slaperig ogende vrienden grinnikten. Ik zou een paar dagen later nog spijt krijgen van dit advies.
Okay Wesley, zei ik, het is vrij eenvoudig, ik kan je tabletjes en crèmes voorschrijven maar daarmee gaan we de oorlog waarschijnlijk niet meer winnen, jouw zonneallergie is al te heftig. Ik kan je een injectie geven, en dat waarschijnlijk nog 1 of 2 dagen herhalen en dan heb je een grote kans dat je er vanaf bent. Daarna rustig met de zon natuurlijk.
Wesley trok een beetje bleek weg, is dat echt nodig dokter, zo een prik? Zijn twee begeleiders werden ineens wakker, “ja, doen jôh Wes, neem een prik”, riepen ze vrolijk. “Wees niet zo bang man!” Ik legde het nog maar eens uit en schoorvoetend besloot de jongeman tot de injectie. En waar komt die prik dan? In je bil antwoordde ik. Nu hadden zijn vrienden het helemaal niet meer, ze rolden bijna van hun stoelen van het lachen. Van de prik heeft Wesley nauwelijks iets gemerkt en 2 dagen en 2 prikken later was zijn zonneallergie vrijwel verdwenen en adviseerde ik hem met de tabletten en smeerseltjes verder te gaan.
Diezelfde week kwam een ander jongen van dezelfde vriendengroep mijn praktijk binnen. Ondersteund door twee van zijn makkers werd hij meteen in een aparte kamer gezet. Hij was er zo slecht aan toe dat we hem niet konden laten wachten. Al een paar dagen had hij in toenemende mate last van hoofdpijn, misselijkheid en duizeligheid. Hij had geen eetlust en dacht aanvankelijk dat een garnalencocktail de boosdoener was. Drank kon er ook mee te maken hebben meldden zijn vrienden, Rafa was immers de “zuipkampioen” van de groep. Bij onderzoek zag ik een wat verbrande 20-jarige jongeman, sloom, onzeker ter been, lage bloeddruk, snelle pols en lichte koorts. Zonnesteek. Dat nu net de “zuipkampioen” slachtoffer hiervan werd is niet geheel toevallig, alcohol onttrekt immers veel vocht aan het lichaam. Hierdoor ontstaan hoofdpijn en nadorst maar het lichaam wordt ook kwetsbaarder voor de effecten van de zon. Dus na een nachtje flink doordrinken uitkateren op het strand? Veel water mee en onder de parasol! Rafa had de hele week uitgekaterd op het strand, zonder parasol natuurlijk. Ik schreef wat voor, en gaf hem adviezen mee. En in ieder geval 2 dagen binnenblijven. Als het slechter werd moest hij bellen, dan werd het misschien ziekenhuis in plaats van een zuipkampioenschap.
Een paar dagen later zag ik Rafa terug, het ging inmiddels een stuk beter. Hij was er met Henk. “Henk heeft écht een ernstig probleem dokter”.
Henk keek ongelukkig toen hij mijn spreekkamer binnenliep. Zijn twee vrienden wilden hem volgen maar Henk bromde: “nee, dit kan ik wel alleen”.
“Wat kan ik voor je doen”, vroeg ik.
“M´n beste vriend heeft een probleem dokter”, zei Henk.
Ik keek hem verbaasd aan.
Maar Henk wees op zijn broek, “die bedoel ik”.
“Oh” zei ik, “wat is er aan de hand?”
“Ik denk dat ik een SOA heb” zei Henk beteuterd.
“Waarom denk je dat?”
Hij antwoordde iets over een meisje in een discotheek.
“Nou” , zei ik, “laat maar eens zien dan”.
“Dit vind ik genant hoor” zei Henk terwijl hij zijn broek liet zakken.
“Ach maak je maar niet druk, ik heb al zoveel gezien”.
Maar Henk´s beste vriend was er slecht aan toe, paarsrood, vreemd gezwollen en zeer pijnlijk. Ernstig geinfecteerd. Nu wilde ik toch wat preciezer weten wat er gebeurd was. Henk wist er niet veel meer van behalve dat hij, heel laat, toen de disco al bijna leeg was, in gesprek kwam met een vrouw die vroeg of hij nog zin had in iets leuks. Ze had hem meegetroond naar een kamertje of een hok, hij wist het niet meer. Hij wist nog wel dat de vrouw nogal ruw en pijnlijk te werk ging. En daarna mocht hij tot zijn verbazing 50 € afrekenen. Ook aan de Costa del Sol gaat voor niets de zon op…
De volgende dag was hij wakker geworden en een schrijnende pijn onder zijn laken herinnerde hem aan het einde van de vorige avond. Wat hij zag deed hem vrezen voor de ernstigste SOA en de relatie met zijn vriendinnetje in Nederland. Hij had het zo vies gevonden dat hij ondanks de pijn zijn beste vriend had gewassen met zeep, later met jodium uit de apotheek en toen het alleen maar slechter werd ook nog stevig geborsteld met zeep.
“Het kon me niet schelen dokter, ik werd er helemaal gek van zo smerig vond ik het”. Ondanks de voortvarende aanpak was het alleen maar slechter gegaan. Of hij een geslachtsziekte had kon ik alleen vermoeden, dat moesten ze later in Nederland maar testen. De infectie was vrijwel zeker afkomstig uit het gebit van de nachtvlinder en die behandelde ik met 2 antibiotica ondermeer om meteen ook een paar mogelijke SOA’s te bestrijden. Daarnaast een anti-schimmelcrème.
“Als het over twee dagen niet beter gaat of als je koorts krijgt direct langskomen, maar dat zal waarschijnlijk niet nodig zijn Henk, geen zorgen”.
“Maar over vijf dagen ga ik naar huis, zal mijn vriendin het dan nog kunnen zien?”
“Ik ben bang van wel Henk, en je moet je ook eerst laten testen voordat je haar misschien iets vervelends aandoet”.
“Ooooh kreunde Henk”.
Ik wenste Henk veel sterkte en daarna mocht hij weer eens 50 € afrekenen, met de troost dat voor deze 50 € toch wel wat jaartjes gestudeerd was.
Ik hoopte de jongens de volgende zomer weer te zullen zien maar vreesde dat ze dan maximaal met z’n zessen zouden zijn.
De moraal van dit verhaal? Zon en drank vormen twee hoofdingrediënten van de vakantie van veel jonge mensen. Maar de combinatie kan extra gevaarlijk zijn, wees verstandig doe geen (al te) domme dingen!
Vond u deze column de moeite waard? Klik hier en deel onze faceboek pagina, volg hem, en vind hem leuk dan blijven u en uw facebook-vrienden op de hoogte, DANK!