BLOGJE, dag 1, maandag 16 maart
Maandagochtend, een nieuwe dag, een nieuwe week. In mogelijk een nieuw tijdperk. Ongekende maatregelen zijn genomen ter indamming van het Coronavirus. Dit weekend van het Colegio de Medicos richtlijnen ontvangen voor privé-praktijken ter voorkoming van uitbreiding van het Coronavirus. De meeste maatregelen betreffen de algemene hygiëne op een praktijk. We maakten al enige tijd regelmatig de deurklinken schoon met alcohol en vroegen alle patienten bij binnenkomst hun handen te desinfecteren. Zoals patienten in onze praktijk al weten van eerdere griepepidemieën hebben wij voor mensen die hoesten aparte wachtruimtes zodat zij anderen niet kunnen infecteren, dit mis ik wel in de richtlijnen. De belangrijkste veranderingen nu zijn dat ik u met een mondmasker en handschoenen tegemoet moet gaan treden, zeker nuttig.
Onderweg naar de praktijk valt op hoe rustig het is. Prachtig lenteweer, weinig auto´s, hier en daar een voetganger met verplicht hondje of boodschappentas. Even verder bij een stoplicht staan twee politieauto´s op de stoep geparkeerd. Drie agenten druk gesticulerend om een verweerd oud mannetje heen, waarschijnlijk zijn hondje vergeten of de nieuwsberichten niet gevolgd. Zonder geldige reden niet de straat op is het devies. Door mijn hoofd spelen de zich snel opeenvolgende gebeurtenissen van de laatste dagen, de maatregelen in Spanje dat hard op weg is Italië achterna te gaan in de omvang van de epidemie en het feit dat de beleidsmakers in Nederland een draai hebben gemaakt onder zware maatschappelijke druk.
Parkeren in La Carihuela, Torremolinos is vandaag geen probleem. De parkeerwachter is er ook niet, dus gratis. Lopend van de parkeerplaats naar de praktijk mis ik de terrassen. Ondanks de aangename temperatuur en het zonnetje zit er niemand buiten, alle horeca is dicht terwijl het hier nog maar twee dagen geleden een drukte van belang schijnt te zijn geweest. Veel mensen uit “hot spot” Madrid zegt men die het virus en de maatregelen van de hoofdstad waren ontvlucht, horror. Weinig verkeer nu ook hier, taxis met ramen dicht, chauffeurs zonder gezichtsmaskers. Bij binnenkomst in de praktijk een niet al te volle wachtkamer, de patienten zitten netjes op afstand van elkaar, in de “hoestruimten” zit niemand.
Ik begroet mijn assistente Ines en de wachtenden en leg uit welke richtlijnen wij met ingang van vandaag dienen na te leven. Men reageert vrolijk, ontspannen en begripvol. In mijn spreekkamer doe ik het gezichtsmasker op en de handschoenen aan. Even een inventarisatie gemaakt hoeveel van deze beschermende attributen we nog hebben. Niet al te veel, nu spijt dat ik de schoonmaakster altijd mijn handschoenen heb laten gebruiken. Nieuwe bestellen heeft op dit moment geen zin, alles gaat naar de ziekenhuizen wordt ons verteld. Hetzelfde geldt voor de desinfecterende gel, allemaal volgende week misschien. We redden het voorlopig nog wel even. Maar als degenen die ons deze maatregelen voorschrijven ons nu ook nog eens van deze attributen konden voorzien?
In de loop van de ochtend melden zich nog wat patienten aan. Er is zeker geen sprake van hectiek. De telefoon blijft ook vrij rustig, vragen over Coronavirus die zich makkelijk laten beantwoorden. Is er verdenking op Coronavirus dan is het devies thuisblijven, testen worden alleen gedaan bij ernstige benauwdheid en koorts. Behalve het masker en de handschoenen is het eigenlijk een vrij normale ochtend. Trombosedienst, hartklachten, maagdarminfectie, de gewone dingen. Eén patient die hoest en keelpijn heeft en bang is besmet te zijn met Coronavirus. Maar niet benauwd, geen tekenen van longontsteking. Het zou kunnen maar waarschijnlijk is het ergste al voorbij en is meneer daarna immuun voor het virus. Voorlopig thuisblijven en afwachten, bij verergering van de klachten contact opnemen. Meneer verlaat opgelucht mijn spreekkamer. Na de laatste patient mondkapje af, handschoenen uit en even napraten met Ines. We krijgen op de praktijk nog weinig mee van de omvang van de viruscrisis en zijn allebei tevreden over de van hoger hand genomen maatregelen. Wat ons vooral is opgevallen is hoe rustig, coöperatief en begripvol iedereen blijft, petje af!
Ik verlaat de praktijk om mijn patienten in het ziekenhuis te gaan bezoeken. De parkeerplaats van het ziekenhuis is vrij leeg en ook in het ziekenhuis is het rustiger dan normaal, zeker geen sprake van hectiek. Wel veel mondmaskers en weer meer patienten die in isolatie verpleegd worden. Eén van mijn patienten ligt ook in isolatie, verdenking Coronavirus. Gisteren heb ik haar ook bezocht en toen herstelde zij al goed van haar longontsteking, er was toen net een Corona-test afgenomen hoewel zij al enkele dagen in het ziekenhuis lag. Ook het ziekenhuis moet toestemming vragen om een test af te nemen vertelt de vrolijke en ontspannen longarts mij. Nu ik hier voor de deur van haar kamer sta is de uitslag van de test nog niet bekend, waarschijnlijk later vanmiddag. Jammer. Er is gisteren ook een CT-scan gemaakt, dat schijnt volgens een recente publicatie net zo betrouwbaar te zijn als een Coronatest, uitslag ook later vanmiddag. Het bezoekje is nog een hele heisa, handschoenen aan, mondkapje, beschermende bril, operatieschort, tweede paar handschoenen, voordat de kamer betreden mag worden. Mevrouw is blij dat uit het gemondkapte, bebrilde groene wezen woorden Nederlands blijken te komen. Zij wordt intensief behandeld met antibiotica en maakt het al heel wat beter. Mislukter kan een vakantie bijna niet zijn, in Nederland al ziek en vrijwel direct na aankomst in Spanje zo ziek worden dat opname noodzakelijk is en dan maar afwachten tot je weer een keer terug kan naar Nederland. Maar áls het Coronavirus is zal zij er vrijwel zeker van genezen en geïmmuniseerd weer het ziekenhuis verlaten. Mevrouw vat het allemaal positief op, het uitzicht van de kamer is mooi en het personeel is allervriendelijkst, zij wacht de uitslag van de test met een gerust hart af vertelt zij mij.
Voordat ik het ziekenhuis verlaat praat ik met nog wat personeelsleden. Men vindt dat alles nu wel anders geworden is, het accent verschuift naar aandacht voor de Coronacrisis. Maar van overbelasting is zeker nog geen sprake. Wel krijgen de receptionisten de hele dag bezorgde telefoontjes naar aanleiding van het virus hetgeen de normale werkzaamheden bemoeilijkt. En ook hier is het devies: thuisblijven als je klachten hebt, langskomen als deze ernstig zijn. Maar iedereen is vrolijk en bereid de schouders eronder te zetten, van overbelasting en uitputting is geen spoor te bekennen. Hierbij dient te worden aangetekend dat dit wel een privé-ziekenhuis aan de Costa del Sol betreft en geen overheidsziekenhuis in het zwaar getroffen Madrid.
Van het ziekenhuis rij ik terug naar huis, naar de verplichte quarantaine. Ga maar in de tuin werken, lekker weer, genoeg te doen. Ik denk aan de wijdverbreide oproepen tot steunbetuigingen aan het zorgpersoneel in Spanje: met zijn allen op een afgesproken tijdstip ‘s-avonds uit het raam of vanaf het balkonnetje applaudisseren. En de berichten die oproepen een heldenstatus toe te dichten aan politieagenten, mensen die werken in zorg, in supermarkten of luchtvaart en allerlei anderen die gewoon hun werk doen…. Gisteren was er een oproep op Facebook aan alle Spanjaarden om samen met de Italianen op het balkon te gaan staan met iets lichtgevends zodat men vanaf de satellieten zou kunnen zien dat wij, hoewel in quarantaine, er nog steeds zijn en volhouden! Tjongejonge. In de Italiaanse situatie is het zeker te begrijpen, en voor Madrileens zorgpersoneel is het momenteel ook zwaar maar voor de rest, na één dagje beperkende maatregelen? De sfeer is prima, beetje gelaten maar geen tekenen van grootschalige angst of paniek. Voorlopig zijn we hier in ieder geval beter af dan in Syrie, of Jemen, we stappen nog net niet in gammele bootjes om de Middellandse Zee over te steken, er waart gewoon een potentieel gevaarlijk virus rond en als we met zijn allen een tijdje rekening met elkaar houden kunnen we de schade beperken. Dit gaat nog lang duren en wordt nog veel erger, laten we steunbetuigingen aan mensen die hun werk doen en overmatige sympathie voor onszelf maar even achter de hand houden. In dat licht gaf een oproep van gisteravond mooi blijk van een vermogen tot relativeren bij sommige Spanjaarden: Of we vanavond om acht uur ter ere van alle arbeiders in de wc-rollenfabrieken met ons blote achterste uit het raam wilden gaan hangen…
De Coronacrisis is een feit en potentieel zeer ernstig, voor iedereen, met name de ouderen en kwetsbaren. Laten we ons houden aan de voorgeschreven maatregelen om elkaar te beschermen. Velen krijgen het moeilijk in economische zin. We besparen veel geld door minder te kunnen winkelen en geen terrassen en restaurants te bezoeken, maar na de crisis gaan we de winkels in en de terrassen op en halen we alles weer in! Tot dan: sterkte als u noodgedwongen uw zaak of bedrijf gesloten moet houden, ik hoop dat we snel weer langs kunnen komen, maar vooral: blijf gezond!